کمکهای اولیه

آیا کودکان دچار صرع می توانند به مدرسه بروند؟(ویژه والدین و اولیای مدارسنوشته شده در تاریخ 06/02/1389 توسط : admin   موضوع : اخبار اجتماعي, بيماريهاي غير واگير شايع

آیا کودکان دچار صرع می توانند به مدرسه بروند؟

می دانیم مدرسه در زندگی بچه ها نقش حساس و مهمی دارد و این عجیب نیست که خانواده های دارای فرزند مبتلا به صرع راجع به آن سئوالات فراوان داشته باشند . همچنین اولیای مدرسه که در زمان عدم حضور والدین مسئولیت این بچه ها را بعهده دارند .

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از انجمن صرع ایران ، هر کس با فرزند شما سروکار دارد ، از راننده سرویس گرفته تا معلم و ناظم مدرسه می بایستی اطلاعاتی راجع به مشکل فرزند شما داشته باشد .
سئوال این است یا مدرسه باید راجع به صرع دانش آموز مبتلا اطلاع داشته باشد ؟
اگر به سلامت فرزند خود اهمیت می دهیم حتماً بایستی اطلاعات درستی را به اولیای مدرسه بدهیم .
بی توجهی به این موضوع با عدم اهمیت اولیای مدرسه به مشکل صرع دانش آموزان مبتلا می تواند خطرساز باشد.
بدیهی است اطلاعات درست و علمی اولیای مدرسه راجع به صرع در عکس العمل آنها در زمان حمله می تواند کمک مؤثری باشد . چه در جهت درمان کمکهای اولیه و چه در جهت تشخیص به موقع و جلوگیری از عوارض بعدی .
در اینجا ضمن تأکید بر آموزشهای اولیه اولیای مدرسه راجع به اختلال صرع توضیح مختصری راجع به نحوه اطلاع رسانی والدین به مدرسه و گزاش مشکلات فرزند مبتلا به صرع را ارائه می دهیم .
دقیقاً چه نکاتی را مدرسه باید راجع به دانش آموز مبتلا به صرع بداند ؟
ابتدا می بایستی سطح اطلاعات اولیای مدرسه را راجع به این اختلال ارزیابی کرد . اگر اطلاعات در سطح قابل قبول نیست بهتر است از پایه نکات اصلی را بطور کلی در مورد اختلال صرع توضیح و آموزش داد و سپس راجع به مشکل خاص دانش آموز مبتلا خانواده بیمار می بایستی اطلاعات ذیل را در اختیار مدرسه بگذارند یا به عبارتی مدرسه باید این اطلاعات را از والدین برای هر دانش آموز مبتلا به صرع بداند .
صرع دانش آموز مبتلا چگونه است ؟ ( چگونگی حملات فرد مبتلا را بید پرسید )
یا حمله صرع این دانش آموز قبل از اینکه آغاز شود علائم خبردهنده و هشداردهنده دارد ؟  اگر دارد آن علائم چیست ؟
حمله تشنجی چه مدت طول می کشد ؟
فرد مبتلا چه مدت زمان برای برگشت به حال عادی پس از حمله نیاز دارد . به عبارتی چه مدت بعد از حمله باید استراحت کند ؟
چه اقدامات کمکی اولیه هنگام حمله نیاز دارد ؟
چند بار حمله در هفته یا ماه رخ می دهد ؟
عوامل مستعدکننده یا ایجادکننده ای که احتمالاً موجب حمله می شود در مورد دانش آموز مذکور کدامند ؟
آیا دانش آموز مبتلا ، دارویی مصرف می کند ؟ یا در روز چند قرص باید بخورد ؟ اطلاعات کافی راجع به چگونگی مصرف دارو در مدرسه را بایستی اولیای مدرسه بدانند .
همچنین بهتر است عوارض داروهای مصرفی را نیز به اولیای مدرسه هشدار داد و می بایستی از چگونگی آن اطلاع داشته باشند .
چه عکس العملی را والدین هنگام حمله از اولیای مدرسه انتظار دارند ؟ یا دانش آموز را به خانه برگردانند ، به اورژانس انتقال دهند ،‌با پزشک تماس بگیرند و یا صبرکنند تا به حال اولیه برگشته و سپس به کار خود ادامه دهد ؟
همچنین لازم است والدین اگر اطلاعاتی راجع به نحوه تحصیل فرزند خود دارند و به توصیه پزشک معالج محدودیتهایی را برای نوع درس و فعالیت فیزیکی بایستی انجام گیرد در اختیار مدرسه گذارند . در واقع هر گونه مراقبت و نظارتی که توصیه شده است در اختیار اولیای مدرسه قرار دهند .
اطلاعات لازم راجع به صرع را والدین یا اولیای مدرسه از کجا بدست آورند ؟
در تمام دنیا دادن این اطلاعات بعهده انجمن صرع است . خوشبختانه در کشور ما نیز پس از تأسیس انجمن صرع می توان اطلاعات لازم را از انجمن بطریق حضوری ، مشاوره ، مکاتبه ای و پستی بدست آورد . بدیهی است انجمن صرع ایران وظیفه دارد به پرسشهای شما پاسخ دهد و در یافتن آنها به شما کمک نماید .
دارو و مدرسه
اگر دانش آموزی می بایست در بین روز دارو مصرف کند چه تصمیمی می گیرید ؟ مسئولیت مصرف دارو را بعهده خود دانش آموز باید گذاشت و یا بعهده مدرسه یا والدین ؟
در مواردی دانش آموز از هر نظر توان پذیرش مسئولیت مصرف داروی خود را دارد که در این صورت بعهده خود اوست و گاه مدرسه مانند والدین این مسئولیت را می پذیرد و محلی برای نگهداری داروها داشته و سروقت داروها را به دانش آموز می دهد . اما در هر حال امکان فراموش شدن دوز مصرفی میان روز وجود دارد و گاه ممکن است دانش آموز داروی خود را نخورد . بهترین راه در این موارد مشاوره با پزشک مربوطه است تا شاید داروها را طوری تنظیم نماید که نیازی به مصرف دارو در بین روز و در مدرسه نباشد و یا احیاناً بتوان پس از برگشت از مدرسه دارو را مصرف نمود .
ورزش در مدرسه
برای آنکه بخواهیم فرزند ما فعالیتهای ورزشی را بخوبی و کامل انجام دهد می بایستی به سه عامل اصلی توجه کنیم. این عوامل برای همه فعالیتهای دانش آموزان در مدرسه و در خانه اهمیت دارد .
طبیعت و فرم نوع فعالیت ورزشی
طبیعت و نوع صرع دانش آموز
مراقبت در دسترس و امکانات موجود
توجه به میزان خطرات فعالیتهای ورزشی و اینکه تا چه حد صرع فرزند شما می تواند آن خطرات را افزیش دهد و همچنین توجه به میزان و سطح مراقبت می تواند این خطرات را کاهش دهد .
اگر به موارد فوق توجه شود و به مورد اجرا گذاشته شود در واقع شما به حلا مسئله بطور علمی پرداخته اید .
می توان موارد فوق را با معلم ورزش و والدین در میان گذاشت و برای فعالیت مناسب ورزشی و ممکن تصمیم گیری نمود .
برای مثال ممکن است شما تصمیم بگیرید که ورزش ژیمناستیک در ارتفاع بالا برای فرزند شما مناسب نیست اما همین ورزش در روی زمین و در یک سطح و باحضور مراقبین مخصوص برای فرد مصروع اشکالی ندارد و یا مثلاً همه ورزشها بطور تنها و با مراقبت قابل اجرا می باشند .
اما باید به یاد داشته باشیدکه اگر فرزند شما تنها در جایی باشد که عده ای مراقب او باشند احتمال صرع برایش بیشتر از زمانی است که در کنار دیگر دانش آموزان و در جمع باشد .
این نکات را می توان برای دیگر فعالیتهای غیرورزشی نیز بکاربرد .

صرع و ضعف تحصیلی
علل متفاوتی برای ضعیف بودن درس یک دانش آموز مصروع وجود دارد و همه آنها مربوط به مشکل صرع آنها نیست . برای اطمینان از علت افت تحصیلی فرزند خود باید بدقت به نکات بسیاری توجه کرد .
اگر مطمئن هستید که صرع عامل افت تحصیلی فرزند شماست . پس نکات زیر را بدقت بررسی و مورد مطالعه قرار دهید ؛
تنفر از مدرسه بعلت رنج و مشکلی  که دانش آموز مصروع در بین بچه های دیگر احساس می کند .
تصور خانواده و اولیای مدرسه از اینکه دانش آموز مصروع بعلت حمله صرع نمی تواند پیشرفت تحصیلی داشته باشد .
حملات صرع متناوب و زیاد از هرنوع ، بخصوص صرع نوع ابسنس که اغلب تشخیص داده نمی شود یا توقف شناخت موقتی که بعلت اختلال الکتریکی گذرا در مغز رخ می دهد و فقط با E.E.G یا B.M ( نقشه برداری مغز ) مشخص می شود که خوشبختانه نویسنده در این مورد تحقیقات مفصلی راجع به اختلالات ناپیدا در کار مغز انجام داده است و از طریق نقشه برداری مغز بسیاری از مشکلات تحصیلی دانش آموزان تشخیص داده شده و درمان شده اند .
آسیب به مغز حتی خیلی جزیی که ممکن است فقط بخش مربوط به یادگیری را تحت تأثیر قرار دهد مانند بخش مربوط به خواندن
عوارض دارویی ضدصرع ( که البتهت خیلی شیع نیست ) و بیشتر بصورت منگی و گیجی ، کاهش حافظه و ضعف تمرکز خود را نشان مید هد . شما می بایستی تمامی این موارد را با اولیای مدرسه در میان بگذارید تا موردی که بیشتر اهمیت دارد و در ضعف تحصیلی فرزند شما تأثیر دارد بیاید. ممکن است بیشتر از یکی از موارد بالا در افت تحصیلی فرزند شما مطرح باشد اما خوشبختانه همه آنها قابل حل است و بخشی از آنها را با مشورت تخصصی با پزشک مربوطه می بایستی حل کنید .
صرع � رفع تکلیف و تنبلی
گاه بچه های مصروع از صرع خود بعنوان یک بهانه برای رفع تکلیف و در رفتن از زیردرس خواندن سوء استفاده می کنند . به بهانه صرع گاه خانواده و معلم خود را گول می زنند تا بدلیل انجام ندادن تکلیف سرزنش نشده و تنبیه نشوند . مثلاً مواردی چون انجام ندادن تکالیف شب ، عذرآوردن برای تمیزنکردن اتاق خود یا نشستن دست و صورت و غیره . باید توجه داشت که بچه مبتلا به صرع از این نظر هیچ فرقی با دیگر بچه ها ندارد و می بایستی از او انتظار داشت که وظایف خود را انجام دهد و عذری نیاورد .
اما با اینحال بعضی دروس هستندکه ممکن است موجب افزیش اضطراب دانش آموز شده و ترس از وقوع حمله را افزیش دهند . در این موارد می بایستی آموزش مقابله با استرس و یا پرهیز از موارد استرس زا را به فرزند خود بیاموزید و سعی کنید بجای روحیه شکست در مقابل مشکلات و رنج به آنها راه تطابق را بیاموزید .
صرع و امتحان
معمولاً مورد خاصی پیش نمی آید و دانش آموز دچار صرع مانند دیگر دانش آموزان قادر به گذراندن امتحانات خود می باشد . در مواردی که حمله صرع هنگام امتحان رخ دهد خوب قضیه فکر می کند و قطعاً اولیای مدرسه این مورد را در محاسبه نمره در نظر می گیرند .
مواردی که حملات صرع و کاملاً تحت کنترل نمی باشد لاز است پزشک متخصص توضیحات لازم را در اختیار اولیای مدرسه گذاشته و در مورد وضعیت و شریط امتحان به آنها توضیح دهد .
صرع و مدرسه استثنایی
معمولاً این موضوع مورد توجه خانواده هایی است که داری فرزند مبتلا به صرع شدید و با کنترل ضعیف می باشند .
تجربه ما اینست که قاعدتاً نباید مشکلی پیش آید و اکثر فرزندان دچار صرع می توانند بخوبی در میان دیگر دانش آموزان و در مدارس معمولی به تحصیل بپردازند . اما اگر بپرسید چه مدرسه ای برای فرزند شما بهتر است باید بگوییم که تحصیل در مدرسه عادی را توصیه می کنیم . اما گاه پیش می آید که فرزند دچار صرع نیاز به آموزش بطور خاص دارد و در این موارد با روانشناسان امور تربیتی نیز می بایست مشورت نمود . در مواردی می بینیم که دانش آموز دچار صرع در مدرسه استثنایی موفق تر است و بهتر مدارج تحصیلی را طی می کند .

 همچنین اولیای مدارس باید از مسائل زیر اطلاع دقیق داشته باشند:

تشخیص تشنج
در نظر یک فرد ناآشنا , تشنج ابسانس ( صرع کوچک) در اطفال به راحتی با یک خیرگی معمولی اشتباه گرفته میشود. اولیا مدرسه که این نوع از تشنج را نمی شناسند ، ممکن است نتیجه گیری نادرستی در مورد کودکان مبتلا به این حمله داشته باشند. از طرفی چون این حملات بسیار زیاد تکرار می شوند، میزان اطلاعات درسی که کودک آن را یاد نمیگیرد، قابل توجه خواهد بود وبرخی از معلمها متوجه عدم پیشرفت مورد انتظارکودک نمی شوند. تشنج های حرکتی مانند صرع بزرگ به راحتی قابل تشخیص هستند اما اگر معلم اطلاعات لازم را دارا نباشد، منجر به اختلالات جدی در کنترل کلاس گردیده و این مسئله شدیدا� به ضرر کودک مصروع است .آموزگارانی که به دلیل عدم آگاهی و شناخت نسبت به حملات تشنجی، دچار وحشت میشوند، خود بخود موجبات سرایت این ترس و وحشت را به سایر دانش آموزان کلاس فراهم میسازند.از طرفی به دلیل عدم توانائی در ایجاد شناخت برای کودکان دیگر نسبت به این نوع حملات، سهوا� باعث ایجاد مشکلات ارتباطی بین بیمار مصروع و هم کلاسی هایش میشوند. عدم شناخت در تظاهرات وسیع و متنوع صرع ناشی از درگیری منطقه گیجگاهی مغز،میتواند باعث تفسیر غلط حملات به عنوان اختلال رفتاری شود و طبیعتا� عواقبی که متوجه کودک میشود ، مشخص است .

اطلاع از داروهای ضد تشنج
داشتن اطلاعات مناسب و حتی ابتدائی از داروهای ضد تشنج ، خصوصا� از عوارض جانبی آنها ، معلم را آماده میکند تا به کودک مصروع آموزش دقیق تر و بیشتری را ، که کودک مبتلا نیاز به آن دارد، بدهد. به منظور افزایش فرصت های آموزش کودکان مصروع ، معلمان بایستی اطلاعات و مهارتهای علمی خود را در زمینه صرع افزایش داده و برنامه های تربیتی معلمان در این زمینه در دوره های آموزشی آنان گنجانده شود.

چگونگی برخورد با تشنج در مدرسه
صرع حملاتی را ایجاد میکند که تفاوتهای فاحشی بین انواع آن در شکل ظاهری ، تاثیر روحی کودک و نحوه برخورد با آن دارند که به هر کدام بطور مختصر اشاره میشود:
۱- صرع ابسانس(صرع کوچک) :
این نوع از صرع باعث ایجاد عدم شناخت گذرا و بسیار کوتاه مدت (چند لحظه و حداکثر چند ثانیه) بدون از دست رفتن تعادل و سقوط روی زمین میگردد. در حقیقت کودک دچار حالت خیرگی و پلک زدن چند ثانیه ای میشود و بعد بلافاصله ادامه کار قبلی خود را انجام میدهد که این حملات میتواند در طول روز بسیار زیاد باشد .
    �   نحوه برخورد:
باید به کودک آرامش و اطمینان داده و به او کمک نمائید تا نکات کلیدی درس را حفظ کند و ضمنا� هر چه سریعتر به پزشک متخصص ارجاع شود.
۲- صرع کانونی ساده :
منشا این نوع صرع ها محدود به یک قسمت از مغز میباشد و در آن هوشیاری از بین نمی رود و تظاهر آن نیز میتواند حسی( لامسه , بینائی , شنوائی ) یا حرکتی در قسمتی از بدن باشد.
     �   نحوه برخورد:
تا اتمام حمله، به کودک (خصوصا� اگر ترسیده و یا گیج به نظر میرسد) آرامش و اطمینان دهید.
 ۳- صرع کانونی پیچیده :
این نوع از صرع ، رفتار های خودکار وسیعی را میتواند ایجاد نماید و هوشیاری در آن تغییر می کند (بیمار گیج و منگ به نظر میرسد و به تحریکات محیطی پاسخ نمی دهد و یا بصورت محدود و ابتدائی پاسخ میدهد) و معمولا� حملات ۱الی۲ دقیقه بطول می انجامد اما گیجی و احساس منگی ممکن است طولانی باشد. بعد از اتمام حمله نیز، کودک وقایع را به یاد نمی آورد.
    �   نحوه برخورد:
اگر کودک از صندلی خود دور است، معلم بازوی وی را به نرمی گرفته و به آرامی با وی صحبت نماید و وی را به سمت صندلی اش هدایت کند و در صورت مقاومت کودک ، فقط مراقب باشد خطری از لحاظ صدمه وی را تهدید ننماید. کودک را تا زمانی که شناخت کامل نسبت به زمان ، مکان و شخص به دست آورد در کلاس نگه داشته و با صحبت نمودن بعد از حمله به شناخت وی کمک کند.

 ۴- صرع گرا ندمال یا صرع بزرگ:
این نوع حمله ناشی از یک سری مکانیسم های خاص مغزی است و ما برای اینکه حمله زودتر خاتمه یابد با اعمال خود نمی توانیم سیر آن را تسریع کنیم .
� اقدا ماتی که باید معلم انجام دهد:
۱- ساکت باشد؛
۲- به سایر کودکان اطمینان دهد که وی در عرض چند دقیقه بهبود خواهد یافت؛
۳- کودک مصروع را به آرامی و احتیاط روی زمین خوابانیده و اطراف او را از آنچه که امکان صدمه رساندن دارد، تخلیه نماید؛
۴- چیزی صاف و نرم زیر سر وی بگذارد تا به زمین برخورد نکند؛
۵- کودک را به یک پهلو بچرخاند تا راه هوائی او تمیز بماند و ترشحات دهان خارج شود؛
۶- سعی در باز نمودن دهان با زور و همچنین نگه داشتن زبان وی نداشته باشد؛
۷- چیزی در دهان کودک نگذارد؛
۸- مایعات و یا غذا در دهان وی نریزد .فقط وقتی هوشیاری کودک کاملا� طبیعی شد میتواند به وی آب بنوشاند؛
۹- سعی در جلوگیری از حملات تشنجی با گرفتن وی نداشته باشد؛
۱۰- وقتی حمله تمام شد، کودک تا بدست آوردن هوشیاری کامل استراحت نموده و بعد از اتمام کامل حمله، کودک را تشویق به شرکت در فعالیت کلاس کند(از لحاظ روانی برای کودک راحت تر است)
در موارد زیر سریعا� به اورژانس جهت انتقال کودک به بیمارستان اطلاع داده شود:
الف- بیمار علائم صرع مداوم (استاتوس) را داشته باشد یعنی بدون اینکه هوشیاری خود را بدست آورد مجددا� تشنج کند یا اینکه بعد از ده دقیقه هنوز حمله به اتمام نرسیده باشد.
ب- اگر بیمار حین حمله ضربه به سر داشته باشد و یا استفراغهای مکرر نموده و هوشیاری بیمار به حالت عادی برنگردد.
ج-اگر بیمار حین شنا حمله داشته و احتمال بلعیدن مقدار زیادی آب وجود داشته باشد
د- در صورت بروز خونریزی ناشی از اصابت ضربه به قسمتهای مختلف بدن.
 ۵- صرع آتونیک:
در این نوع صرع ، بیمار به طور ناگهانی قدرت عضلانی خود را از دست میدهد و سقوط مینماید. مثلا� اگر در حالت ایستاده باشد به زمین می خورد.این نوع حملات به علت شلی تمام عضلات بدن باعث بروز صدمات جدی به صورت و بقیه اعضای بدن میگردد.

 �   اقداماتی که معلم باید انجام دهد:
- گذاشتن کلاه ایمنی یکی از مهمترین روشهای جلوگیری از بروز صدمه به سر و صورت میباشد.
- به کودک کمک کند تا بلند شود و از نظر صدمه جسمی بررسی کند.آرام بنشیند و به وی اطمینان دهد.
۶- صرع میوکلونیک :
این نوع حمله بصورت حرکت ناگهانی یک اندام یا قسمتی از بدن میباشد. این حرکت بسیار سریع و ناگهانی است و ممکن است باعث سقوط کودک روی زمین گردد.(بسیاری از افراد این نوع حملات را در هنگام خواب تجربه کرده اند).
- اقداماتی که معلم باید انجام دهد:
- به کودک کمک کند که اگر سقوط کرده است بلند شود.

تفهیم شرایط برای کودکان

وقتی حمله صرع با رفتار غیر عادی و یا اتوماتیک و یا تشنج در کلاس رخ دهد، تمامی کلاس تحت تاثیر قرار میگیرد.بچه ها ممکن است بترسند و نسبت به وضعیت حادی که برای فردی که چند لحظه پیش کاملا� نرمال بوده است , مضطرب شوند و یا خود را مسئول بدانند .در چنین مواقعی نیاز است به بچه ها اطلاعات منطبق با واقعیت و متناسب با سن آنها داده شود.
باید به آنان اطمینان داد که حمله فوق برای فرد مصروع و سایر کودکان خطری ندارد.زیرا در صورت عدم تفهیم شرایط برای کودکان، ممکن است ترس اطفال نسبت به حمله بیمار تبدیل به ترس از خود کودک مصروع شود و از وی دوری کرده یا او را مورد اذیت و آزار قرار دهند (و یا هر دو مورد)
وقتی معلم آنچه را اتفاق افتاده برای کودکان دیگر توضیح دهد، سوالات آنان را پاسخ دهد و به آنها اجازه دهد احساس خود را در این رابطه بیان کنند، ضربه روحی و اجتماعی ناشی از صرع برای خود کودک و اطرافیان او کمتر خواهد شد.قابل ذکر است این بحث هر چه زودتر بعد از حمله تشنج باید صورت پذیرد و کودک مصروع نیز مختار است در جلسه بحث شرکت نماید.
پیشگیری از تشنج
با مصرف منظم داروها، حملات بسیاری از کودکان کنترل میشود. مصرف بعضی از داروها به شکل سه یا چهار وعده در روز است و خواه نا خواه در زمان مدرسه نیز بایستی مصرف شود. لذا مصرف صحیح و به موقع دارو الزامی است و با نظارت والدین و معلم میباشد. در بعضی مدارس دارو نزد معلمین و مسئولین مدرسه نگهداری میشود و به موقع به کودک داده میشود و همچنین خود کودک نیز بایستی از اینکه دارو را سروقت مصرف کند، احساس مسئولیت نماید.
اگر چه عوارض داروهای ضد تشنج، خفیف است ولی خستگی ، کندی،خواب آلودگی غیر معمول ، تهوع و سایر علائمی که نشان دهنده نامساعد بودن سلامتی کودک است، باید فورا� به مسئولین و والدین آنها اطلاع داده شود.
تشخیص صرع
در برخی موارد صرع بیمار توسط یک معلم آگاه تشخیص داده میشود که علائمی همانند علائم زیر برای وی احتمال صرع را مطرح میکند و باید در این شرایط به والدین کودک جهت ویزیت پزشکی اطلاع داد:
۱- حملات کوتاهی که با خیرگی همراه است و کودک ۵ الی ۱۰ ثانیه به محیط پاسخ نمی دهد.
۲- حملات گیجی و منگی گذرا و کوتاه مدت .
۳- شل شدن ناگهانی عضلات که منجر به سقوط روی زمین شود.
۴- افتادن سر.
۵- حملات پلک زدن سریع یا بالا رفتن چشمها.
۶- حرکات نا متناسب دهان و سر.
۷- رفتار بدون هدف از جمله در راه رفتن یا حرکات تکراری نامتناسب با محیط.
پیشرفت درسی
صرع به ندرت منجر به عقب ماندگی ذهنی میشود. اغلب کودکان مصروع از نظر توانائی های عقلی مشابه سایر کودکان هستند و ضریب هوشی در حد طبیعی دارند و با کلاس پیش میروند اما تحقیقات نشان داده که کودک با ضریب هوشی طبیعی , گاهی عملکرد پائین تر از بهره هوشی خود را دارد که علل ذیل مطرح میشود:
۱- مصرف بعضی داروها مانند فنوباربیتال که در صورت لزوم به مادر و پزشک وی جهت امکان تعویض دارو اطلاع داده شود.
۲- فعالیت تشنجی تشخیص داده نشده ،در بعضی موارد باعث عدم تمرکز حواس کودک میشود و گاهی اضطراب ناشی از احتمال تشنج نیز باعث عدم تمرکز حواس میگردد.
۳- کودک دوره های طولانی را جهت آزمایشات و درمانهای پزشکی از محیط مدرسه دور بوده باشد.
رفتار
معمولا� اغلب اطفال مبتلا ، شکل رفتاری خاصی ندارند و به مقررات مناسب کلاس که برای سایر شاگردان اعمال میشود ، پاسخ مناسب میدهند. اما اگر اختلال رفتاری وجود داشته باشد، ممکن است به دلائل زیر باشد:
- نوع خاص صرع کودک
- داروهای مصرفی وی
- اضطراب کودک (اعتماد به نفس پائین)
- حمایت های بیش از حد والدین
- رفتار نامناسب و نا آگاهانه اولیا مدرسه و همکلاسی هایش
ورزش
در مواردی که صرع کودک کنترل شده است، میتواند همراه با سایر همکلاسی ها در ورزش های جمعی مدرسه شرکت نماید. بهتر است کودک از ورزش هائی که در ارتفاع و یا با فاصله از زمین انجام میشود(مانند بعضی انواع ژیمناستیک) و یا ورزشهائی که ضربات مداوم به سر کودک میزند (همچون فعالیتهای رزمی ) ،پرهیز نماید. شنا در استخر نیز تنها در مواردی که صرع کنترل شده باشد(الزاما� تحت نظارت نجات غریق آگاه) مجاز است. توجه به این نکته ضروری است که شنا در دریا حتی در موارد صرع کنترل شده نیز ممنوع است.
 
 ضمنا� لازم است از طرف نهادهای آموزشی وزارت آموزش و پرورش به طور منظم کلاسهای آموزشی تخصصی با توجه به نکات ذکر شده ، جهت تداوم آموزش برای مربیان بهداشتی مدارس در زمینه بیماری صرع و حملات تشنجی برگزار گردد.